soğuk bir çay masamda ve kağıt kalem

    İnsanlar neden hep başkalarının eksikliklerini görür? Neden hep başkalarını eleştirirler de kendileri eleştirilince sinirlenirler? Neden kimse bir  birini dinlemiyor? Birini sadece dinlemek, hiç yorum yapmadan dinlemek çok mu zor?     Kendilerinin ezildiklerini, suçlandıklarını hissettikleri zaman neden aynı şeyi başkalarına yaparlar, bu cüreti nereden bulurlar?     Bir yerde okumuştum "İnsanlar sadece cevap vermek için dinlerler." diyordu. Bu cümlenin doğruluğunu şimdi daha iyi anlıyorum. Maalesef günümüzde insanlar artık dinlemiyor, daha doğrusu hemen bir cevap verme ihtiyacı hissediyorlar. Oysaki bazen bir cevap beklendiği için anlatılmaz olaylar ,bazen sevinci paylaşmak için, bazen içindeki sıkıntıyı hafifletmek için anlatılır.      Bir diğer sorun da dinlemeyi beceren soru düşünceleri yada tavsiyeleri sorulunca cevap veren insanlara toplum olarak yanlış yaklaşılması. Kimse sessiz kaldığı için kendini ifade edemiyor anlamına gelm...

  “Buda geçer yahu” bu söz hayatın özeti gibi hayatta her şeyin geçici olduğu ve hayatın kısalığını belirtmek için söylenmiş bir deyiş. Bu cümle aslında bütün duyguların hayatımızda eşit miktarda var olduğunu ve hiç birinin kalıcı olmadığı anlamına geliyor. Evet hayatta hiç bir şey sandığımız kadar uzun sürmüyor geçmez sadığımız acılar geçiyor bitmez sandığımız sevgiler bitiyor hatta mutluluk bile ömür boyu sürmüyor. Hayat üzülmek ve acı çekmek için çok kısa. Hastanelerde buna birçok örnek var, mesela bir hasta vardı henüz 8 yaşında küçük bir çocuktu. Geçirmiş olduğu kaza sonucu komaya girmişti. Annesi, babası, kardeşi perişan haldelerdi çünkü ortada kocaman bir belirsizlik vardı ve beklemekten başka bir şey gelmiyordu ellerinden. Doktorlar her an her şeyin olabileceğini, komadan çıkmasının bir mucize olacağını, çıksa bile yürüyemeye bileceğini ya da hafıza kaybı yaşaya bileceğini söylüyorlardı.   Aile en zor dönemlerinin birini yaşıyordu.   Aradan otuz yıl geçti ve o...